dagen van hagel, dagen van tulp

 

besmette wolken bedekken lust en plezier

hagelt smelt niet op de daken

een enkele vogel is een smeekbede 

voor een plaats die Gent heet

de stad is de stad moe

het station de treinen zat

herinnerde vrienden hebben geen monden meer

gestolen lippen

zijn vlees

in de gemazelde jaren

bouwde ik een bed van snoep

diegene die haar slaap verliet

is in vrede goud geworden

denk eens aan vrede

niet van ons, niet van hen

het heeft was in de oren

het is zo'n held

dit heet driekleur

dit heet leeuw