Schets

 Het wespennest is doorboord met een gouden lans. Het is een scène die je eerder zag, in een Canvas-film of een dagdroom, geproefd tussen liefdesuur en lesuur. Het nest is gespleten, de wespen gevlucht, de lans nog smetteloos. De insecten volgen heeft geen zin. Je danig opdelen lukt je toch niet. Iets moet solide blijven. De ogen die dromen, het opgeluchte hart, of de handen, geklemd om de lans, vol wespensteken, niet moe te krijgen, rood.