Twee gedichten van Roberto Bolaño (gebruikte vertaling uit het Spaans: Guillermo Parra)

 

Een sonnet 

16 jaar geleden bracht Ted Berrigan

zijn Sonnetten uit. Mario droeg het boek door

de leprakolonies van Parijs. Nu is Mario

in Mexico en De Sonnetten liggen op

een boekenplank die ik met m'n eigen handen

heb gebouwd. Ik denk dat ik het hout

nabij een rusthuis in Montealegre vond

en de boekenplank samen met Lola maakte. In

de winter van 78, in Barcelona, toen

ik nog samenwoonde met Lola! En het is al 

16 jaar geleden sinds Ted Berrigan zijn boek uitbracht

en misschien 17 of 18 sinds hij het schreef

en tijdens sommige ochtenden, sommige namiddagen,

verdwaald in een buurtcinema probeer ik het te lezen,

wanneer de film eindigt en de lichten aangaan.

(Roberto Bolaño, La Universidad Desconocida, Editorial Anagrama, 2007)

De overwinning

Nergens ben je nog veilig

Je hebt al je mogelijkheden onderzocht en nu

Zit je in de afgrond, wachtend op een portie geluk 

Dolce stil nuovo van koude, terwijl je dit doet

Gaat je eigenlijke lichaam nergens heen

Maar je bepantserde schaduw kan vluchten

Nu zijn je mogelijkheden geen genaamd

Aangezien je niet langer opschept over gevaar te hebben ontmoet

Noch zal een portie geluk deze lamp aankrijgen

Je bestaat binnen het geheim van poëzie

En nu ben je nergens meer veilig

Noch in woorden noch in avontuur

Achter je belofte schuilt Belofte

Een kind zal opnieuw doorheen oorlogen reizen

In de spiegeling van je verbeelde koude

Geliefd, zelfs door gevaar, arriveerde

Je moment van absolute afgrond kijk daar

Tussen de bomen heft je schaduw een lijk


(Roberto Bolaño, La Universidad Desconocida, Editorial Anagrama, 2007)