grijs is de theorie

ik lig naakt op het warme asfalt van een verlaten plein
een merel gaat op mijn kin zitten
en hapt, snip, m'n tongriem los

politielinten en kerstlichten versieren nog
het skelet van je kamer
het bed is opgebroken en verscheept naar amerika
ja, amerika, waar amsterdam ligt

vandaag ben ik zo blij / Heidegger breekt z'n kop op een kassei
duiven likken aan het stinkende goedje dat er uit druipt

staccato schenkt de klok je rug stokslag
na stokslag na stokslag na stokslag

je buren verhuizen
en jij?
waar ga jij heen?