29/07/20

in poëzie als met de sterren: het gaat niet om de enkele ster
maar om de constellatie
Zonverlicht cirkelen fruitvliegen rond de pompbak
mijn mondholte smaakt zuur, als de lucht
het deert niet
spreken kan ik, still
Vallejo en René Gysen in dezelfde zin noemen, in één syllabische stroom te verenigen
filosofie van een motor die optrekt om onder de engelvleugelblauwe lucht
onder de de beving van 1 dag
heden en verleden te paren

hoe zou ik een gedicht voor alle doden kunnen schrijven
als ik enkel de naam van de meest nabije doden ken
leven in een land waar alles steeds toeneemt
ja, ook de doden, ook de ondoden
die ik met mijn naakte bigroze lijf, mijn sappige billen
naar de universiteit zal lokken, ontvankelijk, hol als zij is

ik zal juichen bij het nemen van de eerste stap
daar waar handen het asfalt openbreken
daar waar de poort sluit & de honger raast
daar waar ik weet niet magnifiek te zijn