Kirill Medvedev (Vertaling uit het Russisch: Pieter Boulogne)

Medio 2010 opende Medvedev een persoonlijke Facebookaccount. In de nasleep van Arabische lente en als blijk van de hernieuwde hoop van de Russische activisten, begon hij daar op regelmatige basis gedichten te publiceren (wat hij nog altijd doet).

[deze gedichten zijn] in de jaren 2011 en 2012 gepost op de Facebookpagina van Kirill Medvedev www.facebook.com/kirill.medvedev.7



\\\

als het niet goed met je gaat, zak dan op een avond
in het weekend
in het gezelschap van antifascisten af naar café moemoe
in de mjasnitskajastraat
en loop onder de begeleiding van het kwade getoeter
dat achter je rug weerklinkt
de straat af richting centrum,
tot je uitkomt op het prachtige lege loebjankaplein
en bedenk terwijl je langs het fsb-gebouw loopt
dat wij hier op een dag zo lang zullen lopen
dat er van deze stinkende citadel geen steen overblijft,
loop de hoek om en verbaas je
dat de wacht aan ons geen aandacht schenkt,
ons bijna salueert,
loop naar de koeznetski moststraat
onder de kreten denis solopov vrij en dont-stop-antifa
merk met een lichte euforie op dat het centrum
vandaag aan ons toebehoort,
kijk toe hoe een kameraad een ijzeren schutting
omvergooit bij het fsb-gebouw,
hoe een politieagent op hem afvliegt, hoe omstanders
hem te hulp schieten,
loop de koeznetski moststraat verder af en vraag je af
waarom alles
vandaag zo verslapt is, ga met dertig man
brutaal de tverskajastraat op,
blokkeer het verkeer in één richting en wanneer er eindelijk
een politiecombo achter je rug opdoemt, neem dan de benen
via het tunneltje bij de jagerstuin
weet wel dat dit alles uiteraard geen wondermiddel is, dat
dit geen genezing brengt,
het is een autonome politieke daad, meer niet
dus als het niet goed met je gaat zal je vroeg of laat
toch naar een oplossing moeten zoeken
maar antidepressiva zullen niet baten,
sessies bij de psychotherapeut
zullen niet baten, boeken en cd's zullen niet baten,
waaronder jullie je levens bedelven in de overtuiging dat
dit trieste lot het enig mogelijke is
voor de vrije mens.

\\\

de vrouw van een activist die omkwam
onder onopgehelderde omstandigheden,
waarschijnlijk gewoon een ongeluk,
zegt me dat ze rillingen krijgt
van wat er tegenwoordig gebeurt,
van de repressie, de gevangenisstraffen...
ze zegt: je weet vast wat de arbeider en activist x
is overkomen.
de politie 'vond' drugs bij hem... hij kreeg vijf jaar
gevangenis.
internationale campagnes halen niets uit.
ja, zeg ik. natuurlijk weet ik dat.
wat kunnen we doen? zegt ze. welke actie
kunnen we ondernemen
zodat iedereen dit te weten komt?
en hoe gaan we nu verder?
ik zeg dat ik twee opties zie.
ofwel met veel geduld de vakbonden uitbouwen...
of anders echt harde actie ondernemen,
want met kunstzinnig radicalisme
valt hier niets te bereiken,
dat dringt tot die hufters niet door.
ja, zegt ze. maar wat dan? terrorisme?
onder deze omstandigheden is dat zelfmoord,
je kunt jezelf net zo goed meteen aangeven...
en dan die vakbonden, zegt ze,
uiteraard spreek ik met de vakbonden,
daar werken echt geweldige mensen,
maar wat gaat dat allemaal echt traag...
hoelang moeten we nog wachten,
je hebt trouwen gelijk dat dit de enige weg is.
want al met al verspreiden de vakbonden
echt communistische gedachten.
ja, zeg ik, dat is op dit moment echt het geval,
wat men daarvoor ook moge beweren,
het moet nog blijken of dat zo blijft, maar op dit moment
hebben onze progressieve vakbondsleiders
meer politiek bewustzijn
dan onze professoren,
alleen spijtig dat ze met zo weinig zijn...
maar in strategisch opzicht is dit nu belangrijker:
het is me niet gelukt een vakbond van ploegbazen
op te richten;
ze zijn te veel bezig met hun eigenbelang, zegt ze:
er steekt een wind op
koude windvlagen tieren en gieren om ons heen
ze kruipen in de kragen en mouwen van onze jassen,
ze strelen langs onze huid,
en komen in ons bloed terecht.
en ergens in een goed verwarmde kamer
streelt op een zacht bed met witte
lakens
een nette moeder
haar tevreden baby
slaap maar slaap mijn schatje
slaap mijn zoontje
slaap maar slaap luister maar niet
naar het geraas van de wind
luister maar niet
naar het geruis van de auto's
slaap dieper doe maar kracht op
je zal veel kracht nodig hebben
dappere sterke moedige strijders
kan de arbeidersklasse gebruiken
er staan moeilijke tijden voor de deur

(Inleiding en gedichten uit Alles is slecht, Leesmagazijn 2014)