Flard

....

opgewekt door echos uit het berggebied internet

storten wolken, verbeurd tot de kleur van veenlijken,

hun ingewanden uit over de stad, snurkend in het fletse ochtendlicht

...land of lost hope, clouds of mill smoke...

vanuit de darmen der bebouwde kom gillen rupsbanden alle kanten op

& ik lig, door de zeis van de noodzaak geveld, als zand

in het mechaniek van het bestuurlijke, neergestort

op een stapel oud geld, op het bed

& ik, afschuwelijk roze yoghurtman, lig opgebaard

onder een zwart laken, in een zwarte doos van exact mijn afmetingen

omcirkeld door rode kaarsen en gouden ringen gezet met nefriet en opaal

verlangend meer te kunnen doen dan het puin van de 20e eeuw sjouwen tot in de 21e

niet, vrienden, dat de realiteit me te abstract is

maar communicatie is nu pijn

daarentegen zijn er dingen waarin we leven.

ze zien geeft ons onszelf te kennen. etc.

zoals je zei, er zijn verschillende manieren te zeggen dat we lijden

ik — omsingeld door academici — spring rond

in een heksenkring van afdankertjes

glip als een slaagkans van tussen mijn eigen klauwtjes

dartel wulps van dieperik naar dieperik

en bots op kansen, kansen, kansen

.....