4 gedichten van Jazra Khaleed (Vertaling)

WOORDEN

Ik heb geen vaderland

Ik leef in woorden

die zwart gekleed gaan

En gegijzeld zijn

Mustapha Khayati, kun je me horen?

De zetel van de macht is in taal

Waar de politie patrouilleert

Weg met poëziekringen!

Weg met poëzielaureaten!

In mijn wijk worden maagdelijke dichters geofferd

Rappers met stoffige ogen en baggy broeken

Verhandelen rijm aan kinderen die woorden snuiven

Vallen en weer recht krabbelen: de kunst van de dichter

Jean Genet, kun je me horen?

Mijn woorden zijn dakloos

Ze slapen op de banken van het Klafthmonosplein

Gedekt met IKEA-karton

Mijn woorden spreken niet op het nieuws

Ze gaan iedere nacht uit hosselen

Mijn woorden zijn proletarisch, slaven net als mij

Dag in dag uit werken ze in sweatshops

Ik zeg: weg met treurzangen

Ik zeg: weg met werkwoorden die aan omstanders behoren

Ik heb nood aan een nieuwe taal, geen gepimp

Ik wacht op een revolutie die mij zal uitvinden

Hongerig naar de taal van klassenstrijd

Een taal die opstand heeft geproefd

Ik zal het scheppen!

Ach, wat een arrogantie

Ok, ik ga nu

Maar kijk: in mijn gezicht breekt de ochtend van een nieuwe poëzie aan

Geen woord wordt achtergelaten, geen woord nog gegijzeld

Ik zoek een nieuwe weg.

ZELFPORTRET

Geluk klopte vanochtend op mijn raam

Diamanten rond haar nek

Ik keek de andere kant op

Keerde haar mijn rug toe

Sprak harde woorden

Nee, voor haar rekening wordt ik geen moordenaar

Elke ochtend eet ik pijn bij mijn cornflakes

Elke ochtend stel ik mijn geestelijke gezondheid op de proef

Ik wil in een zomer veranderen

Naakt op een strand lopen

Bewonderd door iedereen

God is een waardige kameraad

Hij bidt voor me

Neemt deel aan mijn lichaam

Drinkt van mijn bloed

Soms zit hij aan mijn voeten

Ik ga met mijn vingers door zijn haar

Zorg, zorgen, medeleven betekent niks voor mij

Elke zondag lees ik lijkredes in kerken

Sorry maar ik werk niet op aanvraag

Wanneer ik het woord vrede hoor

Slaap ik met een geweer onder mijn kussen

Jazra Khaleed is mijn naam

Een heilige hoer

Een bastaard-dichter

Een strijder soms, meestal een lafaard

Ik weet wie ik ben

Ik heb het bloed van elke eervolle familie besmeurd

Ik heb met elke talkshow presentatrice geslapen

Vergelijkingen zijn mijn forte

Ik heb vloeken verzameld van elke vervloekte dichter

Toon me een vrouw en ik bezwanger haar

Of een zon en ik verduister ze

Geef me een vaderland en ik verraad het

Vermoord zijn tiran

Ontmasker zijn president

Boek me in het circus

Van een internationaal poëziefestival

Scheld me uit, spuug op me, en ik zal mezelf kruisigen voor jullie plezier

Leer me vreemde talen en blind typen

Dwing me kranten te lezen en televisie te kijken

Leer me flirten en vleierij

Ook dichters moeten op een of andere manier nuttig zijn

Ik schrijf in naam van alle zwervers, blootsvoetse behoeftigen,

De allerlaatsten

Terwijl ik de stoep oprol en kots buiten cafés

Dit is het gewoon waard want

Ik ben een belofte die niemand zal houden

GRIEKSE DEMOCRATIE

Ik ben een verneukte Moslim

Vuist, voet, lul

Nee, ik zal niet naar mijn vaderland terugkeren

(Ik heb er geen)

Ik ben groot gevaarlijk afval

miasmatisch

Ik behoor tot geen enkele beschaving

Wat aan mij bederft je land?

—mijn kleur of mijn tanden?

Mijn borst is een eiland van immigranten

gedumpt door de rottende boten

Mijn rug is het niemandsland van burgeroorlog

De rebellen sijpelen van tussen mijn ribben.

Dokters, omhult met een beschermlaag politie,

verstoppen elk lek met een teenlabel

Ik ben de kosmogenese van een geheel nieuw soort syfilis

terwijl ze hun veiligheidspropaganda verder verspreiden

De wijkcomités zenden RSVPs naar hun pogroms

Lonen kelderen

Aannemers consumeren

De rest verandert snel van zender

De bloednatte handen

van lieve gevoelige mensen

klampen vast aan 50 cent-flesjes angst

hun gedeponeerde lichamen accumuleren interest in bankkluizen

Het imperialisme van de bourgeoisie is kleingeestig

Ik ben een verneukte moslim

Vuist, voet, lul

In dit land

verkrachten ze migranten

verbranden ze dichters

De bijl van de Griekse democratie

                        hakt, hakt, hakt

In het licht van jouw ogen,

en het vlammende zwaard van Pallas

Jij zal duizend jaar leven

ongeschonden in daad en woord

ZWARTE LIPPEN

Luister

Jij die op mijn eenzaamheid kauwt

met je TV aan

Jij die elke ochtend mijn begrafenis bijwoont

om een kaars te branden

Luister

Ik zal een werkwoord in je ogen rijden

Ik zal een beat in je borstkassen planten

Ik heb geen cent in mijn hart

of epitafen en een vlotte babbel verborgen in mijn zak

Ik verspreid schoonheid op betonnen straten

Ik dip mijn handen in dichtersbloed

Ik schrijf alles in kaliber 9 mm

Er is niemand voor mij om respect te betuigen

Een 21 jaar oude Moslim punk

Ik draag geen verantwoordelijkheid

Ik spit woorden aan 120 BPM

Jij man in de straat!

Jij deelt de liefde op per millimeter

Koopt liefde met kredietkaarten

Toetert over je verdiensten

Aan je scherm download je erecties

Geen van jullie kan mijn  lichaam raken

Ik kleur elke nacht mijn lippen zwart

Luister naar me, jij die door mijn verliezen bladert!

Jij wil dat ik een rechte lijn ben, een man en geen jongen

Jij wil dat ik een goed getailleerd jasje ben

Vriendelijk en politiek

Jij bind mijn armen om handen te bekijken

Je probeert me deze wereld in te rammen

Kun je, zoals ik,

woorden in daden veranderen?

Kunnen jullie de lente in jullie magen meedragen?

Branden zonder as?

Kom, laat me je menselijk maken,

jij, Edelachtbare, die schuld uit je baard wrijft

jij, gerenommeerd journalist, die de dood promoot

jij, filantropische dame, die kinderen aait zonder te buigen

en jij die dit gedicht leest, je vinger likt —

Jullie allen aan wie ik mijn lichaam ter kniebuiging aanbiedt

Geloof me

op een dag zal je me als Christus aanbidden

Het spijt me meneer —

Ik onderhandel niet met woordenboekhouders

met kunstcritici die uit mijn hand eten

Je mag, als je wil, mijn voeten wassen

Neem het niet persoonlijk

Waarom zou ik nood hebben aan kogels als zoveel woorden

                        bereid zijn te sterven voor mij?