David Antin - Allegorie (vertaling)

dat het een allegorie van zijn leven was is onbetwistbaar

            maar de betekenis blijft mogelijk voor altijd onduidelijk 

            door het gebrek aan een sleutel

stel dat het een allegorie voor zijn leven is

een man gevuld met pijlen en een geruite vloer

stel dat de pijlen meningen zijn en dat de vloer

            een houding is die alle ongelukken weigert

stel dat het een allegorie is waarin de rivier het uur

             die de geboorte van zijn oog zag

stel de steen was de koppigheid van zijn handen

            die obstakels het hoofd bieden     dat de stad

            een hoek aan zonlicht op een bepaald uur was

            dat het een allegorie was waarin elk kind apart

            de geuren van bepaalde maanden

            die een weersverandering aankondigen

stel dat het een allegorie was en het zonlicht het geheugen

            van een glas water

stel dat alle figuren syllaben waren van een taal gesproken

            door vreemdelingen in bontjassen of de regels van een spel

            die hij gespeeld zag eens        dat het zwaard een geschreven brief

            naar de Doge was of een mening over astronomie

dat de drie afstanden stappen in het peinzen waren

over de fases van een insectenleven

waarin de voorgrond de larve was        het midden

            een cocon        en de achtergrond het ontsnappend imago

stel dat de berg een vijandelijke kleur was

en de man in de cel een gefaalde waarneming

stel dat het een allegorie van zijn leven is

waarin het kader zijn ontleedde lichaam was

            met de botten open en bloot en de aderen   

            en de bloedcellen geprojecteerd op het scherm

stel dat de wolken zijn ogen waren, reizend

            naar ongeziene vogels

stel dat het onderwerp van het schilderij tijd was

            in de vorm van de maan         die zo ook

            nog ongezien achter de rand van de horizon

waar naar het al heen had gereisd de hele dag voorwaarts