bluffen op de trekker

 I (dempen opheffen)

het verrassingspact ontbindt zich

een moeder spoelt tanden, vet en bloed

uit een badkuip, drukt met één hand

de kevlar aan

in Parijs valt het doek

ja, ik ving er iets over op

in Brussel ook...

is dit documentair?

nee, Nederlands zou ik het niet durven noemen

op de bodem van een koopjeskrat

beginnen de bivakmutsen te spinnen

de feiten verstillen. een plein blijft ongebruikt.

gruwelijke zonsopgang.

ik hou de wacht

en ontvlam

II (bloedrode Dr. Martens)

 

we maken een mooie wandeling  langs het massagraf waarin—

de houdingen, de verhoudingen, revolutionaire lichamen, open encyclopedieën

mijn linkse vrienden

staan links

mijn rechtse vrienden

staan recht

broeders en zusters

deze afstanden zijn niet te onderschatten

zeg niet: dit is het onvermijdelijke gevolg 

van de historische, sociale, economische omstandigheden.

ik weet het!

ik buig mijn hoofd voor dat wat je zegt.

patserige fonetiek 

bloedt me uit de bek

alles is mogelijk gemaakt

behalve verandering

III (capitalist acts between consenting adults)

 

                        gruwelijke zonsonder-

met pijl en boog in de hand     

wandel ik naar de bushalte

denk aan de Oresteia                

weet dat maandag zich opnieuw op ons in zal imploderen         

laconieke oprispingen  

als in een filmscript    

de energie van het protest lost op

in de toegangsrij voor het technofeest         

dit ikje schrijft gedichten alsof het poëticas zijn

dit ikje geef zijn verzet met een bloedneus die extra edge

dit ikje plukt een product uit zijn prijsklasse

ziet rupsbanden rollen over dames met plakkaten

kent het gevoel iets te moeten zeggen als "ik ben lief maar lui"

dit ikje checkt Facebook om te herinneren hoe te bestaan

denkt: "de software heeft niet te verliezen dan haar hyperlinks"

dit ikje breekt het uithangbord van de apotheek

met zijn lieve luie uitstraling

dit ikje springt door de vitrine van de biobakkerij

met het gevoel iets te moeten doen

komt het tot een norm

en neukt hem

 IV( vulling van tank en systeem)

niet sinds gisteren ontbeer ik geschiedenis

het is een goed mantra denk ik

het is de wil die de angst schept, en niet omgekeerd

relatief gemotiveerd hebben we gekozen

privilege en de ontmanteling ervan

produceren antipolitiek, nog

volgens de methode van de krant en de markt

in mijn dagboek las ik:

daar, op het kruispunt gekomen, begeleid door trambellen, hip hop en oproer hief ik een civiel lied aan, kwistig en verdonkeremaand in de tijdsgeest die mij kleedt, kapot maakt, herkneedt.(...) De vuilniszakken stuiptrekken. Denk niet dat wij sterven kunnen zonder het te laten merken.

er komen barsten in het bolwerk van het bewuste

mijn autobiografie doemt op in de interpunctie

raar dat ik zo slecht ben geworden

maar je roze mond interesseert me

V (rokende mensen zoenend)

natuurlijk, laat uur

het bedje van bijstand ligt gespreid

pal & nestwarm in het midden: de gemeenplaats

conditioneren. het hele bestuurslichaam

illegaal in de mond aangebracht;

zachte alternanties komen, komen en gaan

niets eens meer in de buurt van een onwerkelijkheid

het land is verder nog verdeeld

van het slagveld kwijnen de contouren uit

er is voor of achterwaartse

horizontale beweging, invitatie

belangrijke mensen hebben aan het woord gehoord

af en toe; het gepleit

misgun het de opvolgers

OK. er is haast bij

achter elke vluchteling: meer vluchteling: meer mens

van een einde mag je niet meer dromen

voortaan camera's in beeld in

tig talen aan elkaar gekankerd

doorheen het oeuvre van deze alleskunner

een verkleumde homotopie vecht terug, mikt op ogen en geslachtsdelen

hoewel de mensen wel voorstander

hier had iets heel anders kunnen staan

zoals de technofobe olijfboom kronkelt

jou, liefste, proeven in het portiek

eigenlijk is het arbeid, andersom

doorheen de actiedag

in private anonimiteit dus het is maandag

niet ontcijferbaar — een lege code voor moord

is dit wat het betekent modern te blijven

6/12/18

bekeken maar onbeantwoord

wat is het persoonlijke standpunt dan nog

het is iets anders geworden

tientallen Europese vrachtschepen liggen ons zachtjes dobberend op te wachten

VI (kantoren te)

het zoeklicht raakt verduisterd

we botsen op omleidingen

ervaren pas na de halte de stilstand

ook dit is geen glimlach

herverdeling na herverdeling

toch zijn en blijven we onveilig

als malcontenten kopen we

worstenbroodjes

dan coke

de stad galmt steeds harder; calqueert dankbaar

een zoveelste opstand af op het beton

in grafkuilen beginnen overbodige profielen

prachtig en bomvol te bloeien

steeds vaker verzin ik gedachten over het niks

met de ogen wijd open

weet ik dat geen weerstand

optioneel is